تاج و تخت پادشاهی انگلستان به خطر افتاده بود و وارثی وجود نداشت. آخه هر کاری می کردن خانم الیزابت ملکه انگلستان ازدواج کنه زیر بار نمی رفت و می گفت: “من خیلی وقته با شوهرم بریتانیای کبیر ازدواج کرده ام.”

با گذشت 400 سال، هنوز ذهن مورخان درگیر مجردی ملکه خانم الیزابت بود. چرا همیشه خواستگارها رو تا لب چشمه میبرد و تشنه برمیگردوند؟
جدا عجب سیاست باز بوده این خانم الیزابت! بریتانیا روی اریکه قدرت تکیه زده بود و یک عالمه مردان درباری و شاهزادگان خارجی صف کشیده بودن تا از ملکه خانم خواستگاری کنن. ملکه سی چهل سال تمام همه اونها رو توی خماری، انتظار و امید نگه داشته بود و کنترل می کرد؛ هم با ناز و کرشمه به طرف خودش می کشید و هم بله رو نمی گفت. حتی تا ده بیست سال بازیشون میداد و به نفع افزایش قدرت انگلیس ازشون استفاده می برد!
البته با هر کدومشون که ازدواج می کرد احتمال حسادت و اختلاف قومی و مذهبی می رفت. خواهر ناتنیش ماری اول با فیلیپ دوم اسپانیا ازدواج کرده بود؛ چون فیلیپ کاتولیک بود و انگلیسی ها طرفدار فرقه ی پروتستان، جنگ داخلی شد و یک عالمه آدم کشته شدن!

مرغ ملکه یه پا داشت: “I will have but one mistress here and no master، ” به این مفهوم که “من فقط یک معشوقه دارم که انگلیس هست و اربابی برای من وجود ندارد.”

روانشناس ها، بعد از بررسی زندگینامه و حال و احوالات الیزابت، ادعا کردن که الیزابت در کودکی شاهد حوادث وحشتناکی بوده و به همین علت از ازدواج فراری بوده.
از جمله، مادرش آنا بولین به دستور پدرش هنری هشتم به جرم خیانت و زنا اعدام شده، نامادریش کاترین هم به همین سرنوشت دچار شده، و در 14 سالگی یک مرد درباری و پرنفوذ به اسم توماس سیمور از الیزابت سوءاستفاده جنسی کرده، و غیره.

بعدها تاریخ اثبات کرد که الیزابت بهترین و هوشمندانه ترین انتخاب رو کرده و اگه جز این میکرد بریتانیای کبیری وجود نداشت!